پول در جیب های کودک من

روانشناسان معتقدند پول توجیبی درس عملی اندوخته کردن، بخشندگی و آینده‌نگری است و والدین باید مبلغی را به عنوان پول توجیبی به کودک بدهند.

در خانواده‌های امروزی، پول تو جیبی کودک را ـ همچون پوشاک و غذا ـ تأمین می‌کنند، چرا که او عضوی از خانواده است. پول تو جیبی بچه‌ها، از مواردی است که اغلب در خانواده مشکل‌آفرین می‌شود. ریشه اصلی این مشکلات نگرش اشتباه ما نسبت به آن است. ما گمان می‌کنیم خرجی یا «پول تو جیبی» کودک ، پاداشی برای رفتار خوب یا حق‌الزحمه‌ای برای کارهای روزانه بچه‌هاست. به همین خاطر، از آن به عنوان وسیله‌ای برای فشار آوردن بر کودک و واداشتن او به اطاعت استفاده می‌کنیم. آنچه که باید به آن توجه کرد این است که «پول تو جیبی» یک وسیله آموزشی و تربیتی است که هدف و غایتی مشخص دارد: ما می‌خواهیم از طریق «حق انتخاب» و «مسئولیت های محول شده »، به فرزند خود یاد بدهیم که چگونه از پولش استفاده کند و او را در اندوختن تجربه در این راه یاری کنیم.

به همین جهت نظارت و تجسس بیش از اندازه بر «پول تو جیبی» و طریقه خرج کردن آن و نیز استفاده از آن به عنوان وسیله‌ای برای تنظیم پاداش و تنبیه کودک، هدف اصلی این وسیله تربیتی را خنثی می‌کند.

اینکه پول تو جیبی چه‌قدر باشد، خیلی مهم نیست؛ مهم این است که بچه‌ها استفاده درست را بلد باشند. مطالعات نشان داده که پول هفتگی یا ماهیانه بستگی به سن اطفال دارد.

کودکانی که سن کمتری دارند ظرفیت و توانایی نگهداری پول خود را تا آخر ماه نداشته و تمام پول را یکجا خرج می‌کنند. بنابراین بهتر است کودکان ۷ تا ۹ ساله به‌طور هفتگی و کودکان بالای ۱۰ سال به‌طور ماهیانه پول تو جیبی‌شان را دریافت کنند.

همچنین روان‌شناسان معتقدند پرداخت پول تو جیبی باید از قاعده منظم و خاصی برخوردار باشد که می‌توان در زمان‌های مختلفی چون روزانه، هفتگی و یا ماهیانه باشد تا کودک یا نوجوان بتواند براساس آن نظم، برای پول ثابتی که به او پرداخته می‌شود، برنامه‌ریزی کند.

اطلاعات موجود نشان می‌دهد خانواده‌های با درآمد متوسط به مستمری هفتگی یا ماهانه کودکان خود اهمیت بیشتری می‌دهند.

یکی از نکات مهم در تربیت اقتصادی فرزندان، درست خرج کردن و فراگیری آینده‌نگری اقتصادی فرزندان است. عده زیادی از کودکان و نوجوانان از میزان پولی که به عنوان پول تو جیبی از والدین خود دریافت می‌کنند، ناراضی هستند و معتقدند این مبلغ فقط برای مخارجشان کافی است.

در مقابل، والدین نیز معتقدند که میزان پول دریافتی فرزندانشان زیاد است. البته مبلغ و میزان پول تو جیبی بچه‌ها ارتباط مستقیم با شناخت والدین از نیازهای فرزندانشان و شناخت مناسب فرزندان از وضع مالی والدینشان دارد.

پول تو جیبی نباید بیشتر از ظرفیت و توان کودک باشد، به طوری که کودک نتواند آن را تنظیم کند. بهتر است که دادن پول تو جیبی به کودک را به مقدار کم شروع کنیم تا از عهده تنظیم آن برآئیم

آنچه که باید انجام شود این است که مخارج کودک را برآورد کنیم و براساس آن به کودک پول توجیبی بدهیم. مسلماً کودک بزرگتر که می‌شود. مخارج و مسئولیت‌های او نیز افزایش می‌یابد پس مقدار پول توجیبی او نیز زیادتر شود مثلاً هزینه‌های مربوط به پوشاک و پذیرایی از دوستان و همکلاسان، به فهرست مخارج کودک افزوده خواهد شد. می‌توان انتظار داشت که کودک از مقدار پول توجیبی خود استفاده ناصحیح بکند.

برخی از کودکان برنامه صحیحی برای استفاده از پول توجیبی خود ندارند و مبلغ زیادی از آن را خیلی زود خرج می‌کنند. برای اینکه به راه‌حل‌هایی دست یابیم که هم مورد قبول والدین باشد و هم مورد قبول کودک، باید به شیوه‌ای تجاری درباره‌ی‌ استفاده صحیح از پول با کودک گفتگو کنیم.

در مواردی که پول توجیبی زود به زود خرج می‌شود، شاید ضروری باشد که مقدار پول توجیبی را به چند بخش تقسیم کنیم و هر هفته دو یا سه بخش را به او بدهیم. در ضمن، نباید از پول توجیبی به عنوان وسیله‌ای برای وارد آوردن فشار بر کودک و واداشتن او به اطاعت استفاده کنیم. در مواقعی که عصبانی می‌شویم، نباید از دادن پول توجیبی به کودک امتناع ورزیم. همین طور، در مواقعی که خلق و خوی خوشی داریم و عصبانی نیستیم. نباید به دلخواه خود خرجی او را افزایش دهیم.

پول تو جیبی متعادل و خوب چیست؟ هیچ پاسخ جامعی برای این سئوال وجود ندارد. پول تو جیبی کودک می‌بایست معادل با بودجه‌ی‌ ما باشد. نبایستی بخاطر معیار همسایه‌ها، خود را دچار مشکل کنیم و بیشتر از آنچه که در توانمان هست به کودک پول تو جیبی بدهیم اگر کودک اعتراض می‌کند، می‌توانیم با همدردی و به طور صحیح به او چنین بگوییم. «دلمان می‌خواهد پول تو جیبی بیشتری به تو بدهیم ولی بودجه‌مان محدود است). این طرز برخورد بهتر از این است که کودک را متقاعد کنیم به اینکه او واقعاً به پول بیشتری احتیاج ندارد.

پول همچون قدرت، می‌تواند به دست یک فرد ناآزموده و بی‌تجربه مورد سوءاستفاده قرار گیرد. پول تو جیبی نباید بیشتر از ظرفیت و توان کودک باشد، به طوری که کودک نتواند آن را تنظیم کند. بهتر است که دادن پول تو جیبی به کودک را به مقدار کم شروع کنیم تا از عهده تنظیم آن برآئیم. نه اینکه با در نظر گرفتن مقادیر زیاد، کنترل از دستمان خارج شود و نتوانیم مقدار پول توجیبی را تنظیم کنیم. وقتی کودک مدرسه رفتن را شروع می‌کند و یاد می‌گیرد که چطور پول بشمارد و پول عوض کند، می‌توان خرجی دادن به کودک را شروع کرد.

موردی هست که در مورد پول تو جیبی ضروری به شمار می‌آید مقدار اندکی از پول توجیبی که پس از تأمین مخارج ثابت کودک باقی می‌ماند بایستی به کودک تعلق داشته باشد تا او اگر دلش خواست آن را پس‌انداز کند یا با خرج کردن آن پز بدهد. آنچه در این راستا اهمیت دارد راهنمایی مطلوب ما بزرگترها به کودکان است. راهنمایی، کودک را یاری می‌دهد تا دریابد که کیست؟ چگونه رفتار کند؟ انتظارهای دیگران از او چیست؟ و در نهایت با شناخت خود و محیط بتواند برای تأمین نیازهای فردی و اجتماعی خود تصمیمات مناسبی بگیرد.

عامل دیگر، جنسیت فرزندان است. گاهی خانواده‌ها به دلایل فرهنگی نیازهای فرزندان دختر را نادیده می‌گیرند و به فرزندان پسر پول بیشتری می‌دهند. تحقیقات به عمل آمده نشان می‌دهد که پسرها بیشتر از دخترها پول دریافت می‌کنند.

به‌طور کلی پول دریافتی بچه‌ها نباید آنقدر زیاد باشد که ارزش خود را از دست بدهد و نه آن‌قدر کم که کودک یا نوجوان برای رفع خواسته‌های خود به اعمال نادرست دست بزنند.

آنان پی‌بردند که آموزش والدین درباره پول به فرزندان، با توانایی آتی کودکان در استفاده سودمند از منابع مالی در اوایل بزرگسالی (سال‌های اولیه دبیرستان) ارتباط مثبتی دارد. رفتارهای پولی این نوجوانان در آینده، آشکارا با تجربه‌ای مرتبط بود که از والدین خود در تشویق به کسب درآمد، و گفت‌وگو درباره مسائل مالی خانواده و یا هزینه‌ها به دست می‌آورند.

در مجموع، رابطه بین تجربه‌های دوران کودکی در نحوه استفاده از پول و توانایی بعدی آنان در مدیریت پول، بر اهمیت برنامه‌ریزی والدین به عنوان تجربه‌هایی بسیار ارزشمند برای کودکان می‌افزاید.

آشنا کردن نوجوانان دبیرستانی با تجربه کسب درآمد و در کل با مسائل مالی خانواده، اهمیت بسیاری دارد. رفتارهای پولی این نوجوانان در آینده، آشکارا با تجربه‌ای مرتبط بود که از والدین خود در تشویق به کسب درآمد، و گفت‌وگو درباره مسائل مالی خانواده و یا هزینه‌ها به دست می‌آورند

مؤلفین معتقدند والدین با دو مسئله دشوار روبرو هستند: نخست چگونه وضعیت مالی خانواده را اداره کنند و فرزندان را در امور مربوط به آن شرکت بدهند و به آنان آگاهی دهند تا منطقی و عادلانه بیندیشند ؛ دوم، چگونه تضمین کنند که کودکان نگرش و مهارت‌های اصلی در امور پولی را کسب می‌کنند که برای تبدیل شدن به انسانی مولد و مسئول به آن نیازمندند. آنان معتقدند همه کودکان نیازمند درک واقعیت‌های اقتصادی هستند.

نباید فراموش کنیم که کودکان با ارزشمندترین سرمایه‌ی جامعه و ظریف‌ترین و گرانبهاترین هدیه‌ای هستند که خداوند به عنوان امانت به ما سپرده است و به تعبیری ما را بر سرنوشت آنها حاکم کرده است و ما نیز وظیفه داریم که این بار مسئولیت را که در مقابل پروردگار و جامعه و دنیای آینده برعهده گرفته‌ایم از طریق مطلوب‌ترین روش‌ها و انسانی‌ترین رفتارها به سر منزل مقصود برسانیم. و در این راستا اهمیت تربیت و آموزش آشکار می‌شود.

در ادامه بخوانید

روشهای دادن پول تو جیبی به کودکان

چگونه ارزش پول را به کودکم آموزش دهم ؟   

معرفی راه های پس انداز

ده نکته حقوقی در مورد مهریه

ده نکته حقوقی در مورد مهریه 

1-ده نکته حقوقی در مورد مهریه  :  مهریه مالی است که در هنگام عقد ازدواج مرد متعهد می¬شود به همسر (زوجه) خود بپردازد. این مال می¬تواند به صورت نقدی (وجه رایج کشور)، سکه و طلا، سایر اموال منقول یا غیر منقول (ملک، خانه یا آپارتمان) باشد. این مال به عنوان دین و بدهی بر عهده زوج قرار دارد؛

2- ده نکته حقوقی در مورد مهریه  : مهریه همزمان با انعقاد ازدواج در سند رسمی سند ازدواج (نکاح واژه عربی پیمان زناشویی است) ثبت می¬شود. از مهمترین ویژگی های این سند رسمی این است که لازم الاجرا است. یعنی با درخواست زن از دفترخانه تنظیم سند ازدواج برای اجرای تعهدات آن از جمله مهریه، می توان به عنوان مثال مال موضوع مهریه را از همسر (مرد) درخواست کرد و مراجعه به دادگاه برای این کار الزامی نیست؛

3- ده نکته حقوقی در مورد مهریه  : مهریه از طریق ارائه دادخواست به دادگاه عمومی حقوقی خانواده هم قابل مطالبه است. زن می تواند در صورت تمایل با نوشتن خواسته خود توسط خود یا مشاور یا وکیل دادگستری در فرم مخصوص (همان دادخواست) از دادگاه محل سکونت خود یا همسرش درخواست کند که حکم الزام همسر را به پرداخت مهریه صادر کند؛

4- ده نکته حقوقی در مورد مهریه  : همچنین مهریه را می توان پس از صدور اجرائیه از طریق اداره اجرای اسناد رسمی دریافت کرد. با صدور برگ اجرائیه از دفترخانه تنظیم سند رسمی، متقاضی مهریه می تواند به اداره اجرای اسناد رسمی ثبت مراجعه و با معرفی نشانی مرد (همسر) درخواست وصول مهریه را ارائه کند. هچنان که می تواند مالی از مرد مانند حساب بانکی،‌پلاک ثبتی، سهم یا حتی طلب قطعی وی را از دیگران برای توقیف و وصول مهریه معرفی کند؛

5- ده نکته حقوقی در مورد مهریه  : در سند رسمی ازدواج معنی عندالمطالبه، امکان درخواست دریافت مهریه در هر زمان است. پس در صورت نوشتن این عبارت در سند رسمی ازدواج که به امضای همسر (مرد) رسیده باشد، زن هر وقت بخواهد می تواند مهریه را از مرد بخواهد

در ادامه بخوانید

 با چه کسانی نمیتوان ازدواج کرد ؟

نکته هایی در رابطه با  مراسم خواستگاری

نکته هایی درباره نامزدی

نکته هایی در رابطه با مراسم خواستگاری

نکته هایی در رابطه با  مراسم خواستگاری

مراسم خواستگاری یکی از مراسم سنتی و ارزشی ازدواج ایرانی است . ای کاش همه لحظات زندگی مثل لحظه مراسم خواستگاری بود . زیبا ، رمزآلود و به یاد ماندنی . محیط پر است از انرژی مثبت ، اعتماد و اطمینان . دو خانواده می روند که با یک وصلت یکی شوند ، درهم آمیزند ، متحد شوند و فرزندان شان با ازدواج تولید نسل نمایند و به بقای بشریت و مفهوم ازدواج پاسخ گویند .
والدین در این لحظات گرچه برای فرزندان شان به خواستگاری می روند یا پذیرای خواستگار هستند ولی یک بار دیگر به یاد خاطرات گذشته خود می افتند .
مراسم خواستگاری گرچه لحظات خوش و مطلوبی دارد ، ولی معمولاً با نوعی اضطراب ، دلواپسی و دلشوره همراه است.دیدن ها ، پسندیدن ها ، بله گفتن ها ، جواب رد دادن ها . چی بپوشم ؟ چطورشروع کنم و چه حرفی بزنم که خوب باشد ؟
قدیمی ها می گفتند : « باید چهل کفش آهنین و هفت خمره روغن چراغ سوزاند تا یک عروسی سر بگیرد . »
گرچه مرد پیشنهاد دهنده است ولی خانم ها هم نباید خود را دست کم بگیرند ، زیرا نخست ، این خانم ها هستند که اگر جواب مثبت ندهند عروسی  سر نمی گیرد ،  ثانیا ً در اسلام  تصریح  نشده

است که حتماً مردان پیشقدم بشوند . مگر نه اینکه وقتی خطبه عقد خوانده می شود این زن است که آغازکننده پیوند زناشویی است و با گفتن « خودم را به نکاح تو درمی آورم » مرد را تشویق می کند که « قبلتُ » بگوید .

بخوانید : از خواستگاری تا ازدواج

سؤال : مراسم خواستگاری چه نقشی در ازدواج دارد ؟
جواب : مراسم خواستگاری مقدمه ازدواج است و هیچ تعهدی برای ازدواج ایجاد نمی کند . پس دختران جوان نباید خواستگاری را به منزله ازدواج تلقی کنند .
سؤال : مراسم خواستگاری با بله برون چه فرقی دارد ؟
جواب : مراسم خواستگاری مرحله ارزیابی و مشاهده دختر و پسر است ، ولی بله برون پس از خواستگاری است و زمانی صورت می گیرد که درخصوص مهریه ، جهیزیه ، زمان عقد و عروسی ، مخارج عروسی و ترتیب این مراسم طرفین به تفاهم و توافق می رسند .
سؤال : آیا مراسم خواستگاری و موافقت با خواستگاری جنبه قانونی دارد ؟
جواب : وعده ازدواج ایجاد رابطه زوجیت نمی کند . بنابراین تا زمانی که عقد رسمی صورت نگیرد طرفین هیچ گونه تعهدی نسبت به یکدیگر ندارند .
سؤال:برای مراسم خواستگاری چندنفر باید همراه داماد باشند ؟
جواب : پدر ، مادر ، یک خواهر و یا برادر بزرگتر و درصورت لزوم یکی از بزرگان فامیل . ضرورت ندارد که برای خواستگاری لشگرکشی شود .
سؤال : آیا خانواده داماد می توانند بدون اطلاع قبلی به خواستگاری عروس بروند ؟ 
جواب : گرچه این کار شدنی است ، ولی امروزه چنین عملی منسوخ شده و حمل بر بی نزاکتی می شود .
سؤال : خواستگار باید چه لباسی بپوشد ؟
جواب : خواستگار باید حتماً لباسی برازنده و متناسب مجلس خواستگاری بپوشد . از پوشیدن لباس های اسپرت ، شلوار جین و پیراهن آستین کوتاه باید خودداری بشود . همین طور همراهان هم باید لباسی مناسب بپوشند .
سؤال : برای مراسم خواستگاری چه هدایایی باید برد ؟
جواب : دسته گلی زیبا که نه خیلی گران باشد و نه خیلی کوچک وحقیرانه. اگر رنگ گلها  قرمز ، صورتی  و سفید باشد  بهتر است . ازبردن گلهای زرد خودداری نمایید . بردن یک جعبه شیرینی هم معمول می باشد .
سؤال : در مراسم خواستگاری چه حرف هایی باید زده شود ؟
جواب : یکی از اعضای فامیل که دارای سروزبان بهتری است باید یخ این گونه مجالس را با شیرین سخنی آب کند و منظور و مقصود را خیلی خلاصه بیان کند و از شوخبه ی های بیجا و گفتن لطیفه های برخورنده جلوگیری کند .

در اداه بخوانید

نکته هایی درباره نامزدی

 با چه کسانی نمیتوان ازدواج کرد ؟

ده نکته حقوقی در مورد مهریه 

نکته هایی درباره نامزدی

نکته هایی درباره نامزدی

دوران نامزدی می تواند یکی از شیرین ترین دوره های تاریخ زندگانی هر زوج باشد ، به شرط این که معقولانه و آگاهانه با آن برخورد بشود . در این دوره زوج جوان برای دیدار یکدیگر بی تابی می کنند . برای دیدن هم سرودست می شکنند . شبها به یاد هم به خواب می روند و روزها به امید دیدار یکدیگر از خواب         برمی خیزند . برای هم هدیه می خرند . گل می آورند . با هم به سینما می روند . در پارک گردش می کنند . به کوه و کوهستان    می روند و خلاصه به تفریحاتی می پردازند که برای هردو       لذت بخش و به یاد ماندنی است.
دوره نامزدی گاهی فاصله زمانی بین خواستگاری و عقد است و گاهی فاصله زمانی بین عقد و عروسی است .
دوره نامزدی درگذشته ای نه چندان دور فرصت مناسبی را برای آشنایی بیشتر طرفین ازدواج فراهم می آورد . این فرصت برای شناخت بیشتر و آگاهی به افکار و عقاید طرفین است که اگر والدین  هم نقش نظارتی خود را حفظ کنند قطعا ًنتایج مطلوب تری درپی خواهد داشت .
اگر با این دوران ، با ظرافت و نکته سنجی برخورد شود ، در بالندگی،پرباری واستحکام دوران ازدواج تأثیر عمیقی خواهد داشت .

سؤال : بعضی  از  خانواده ها  اساساً  با دوران نامزدی موافقنیستند و معتقدند  پس  از  مراسم بله برون دختر و پسر باید عقد شوند . نظر شما چیست ؟

جواب :
الف : اگر نامزدی به هم بخورد بهتر است از اینکه ازدواج غلطی صورت بگیرد. دوران نامزدی برای شناخت دختر و پسر از یکدیگر ، آگاهی با رمز و راز شخصیت یکدیگر و قرار گرفتن در جریان عقاید و نظریات هم است .
ب : نامزدی دوره ای است که پسر و دختر هرکدام به مسئولیت های آینده خود می اندیشند و توانایی های خود را محک می زنند .
ج : نامزدی دوره ای است که پسر و دختر خود را برای زندگی مستقل و جدا شدن از والدین آماده می نمایند .
سؤال : عده ای از خانواده ها اعتقاد دارند ، برای اینکه رفت و آمد پسر و دختر منع شرعی نداشته باشد ، بهتر است صیغه محرمیت بخوانند . آیا این کار صحیح است ؟
جواب : این هم یکی از راه حلها است ، به شرطی که دختر بداند که صیغه شرعی خواندن ازدواج قانونی نیست . بنابراین پسر و دختر در این دوران نباید نزدیکی داشته باشند ، زیرا این دختر است که اگر ازدواجی صورت نگیرد ضرر می کند . معاشرت تحت نظر والدین سالم ترین روش است .
سؤال : دوران نامزدی چه مدت باید باشد ؟
جواب : نباید کمتر از سه ماه و بیشتر از دوسال باشد ، زیرا در هر
دو صورت تبعات نامطلوبی دارد که طرفین متضرر خواهند شد . مگر در موارد استثنایی که بهتر است شروع زندگی به تأخیر بیفتد .
سؤال : مهمترین اقداماتی که در دوران نامزدی باید انجام دهیم چیست ؟
جواب :
الف : اصلاح و تغییر و به کنترل درآوردن خصوصیات مشکل ساز . ب : سعی شود تا زمینه های ارتباط عاطفی و مهر و محبت به یکدیگر گسترش یابد .
ج : برنامه ریزی برای یک زندگی شاداب ، پرامید و موفق .
د : تدارک ملاقات های صمیمانه و دیدارهای دوستانه .
ه : فراگیری علوم و فنون اداره یک زندگی مشترک .
و : همسرداری و مطالعه کتابهایی در این زمینه .
سؤال : اگر نامزدی به هم خورد تکلیف هدایایی که دختر و پسر به هم داده اند چه میشود؟   
جواب : بر طبق ماده ۱٠۳۷قانون مدنی هریک ازنامزدها می توانند
در صورت به هم خوردن وصلت ، هدایایی را که به طرف دیگر داده اند ، مطالبه نمایند .
سؤال : کسانی که عقد نکرده اند چه آزمایش هایی را باید در دوران نامزدی انجام دهند ؟
جواب  :
الف : آزمایش هایی  که  معلوم  شود  بیماری های  ژنتیکی  یا همخونی  و یا  اختلالات  هورمونی  ندارند .
ب : آزمایش های  ناقل  یا غیرناقل برای جلوگیری از بیماری تالاسمی .
ج : اگر زوجی دارای فامیل یا اجداد مشترک اند باید مطمئن شوند که در معرض ناهنجاری های وراثتی و یا اختلالات کروموزومی قرار ندارند .
سؤال : از شیطنت های مردهای جوان در دوره نامزدی چگونه باید جلوگیری کرد؟ 
جواب : دختران جوان باید با نامزدهای خویش ( به خصوص آن دسته که عقد رسمی نکرده اند ) در خصوص روابط زناشویی قبل از عقد و یا عروسی بیرحم ، خونسرد و سختگیر باشند . بر احساسات و خواسته های به طغیان درآمده خود مهار بزنند . هرچقدر سختگیرتر باشید مقبول تر ، مطلوب تر و خواستنی تر خواهید بود .
سؤال : در خصوص گذشته خود چه میزان اطلاعات باید به همسر آینده داد ؟
جواب : صداقت بهترین سیاست است . اصل مهم در پی ریزی یک زندگی صحیح ، صداقت و روراستی است . اگر کسی آن را دقیقاً رعایت نکند بالاخره روزی رازش فاش می شود . صدالبته صداقت باید با درایت باشد . شرح مختصر و مفیدی از گذشته خود به همسر شما این امکان را می دهد که در همان زمان تصمیم بگیرد . احساس فریب خوردگی پس از ازدواج مشکلات زیادی در پی دارد به خصوص اگر ازدواجی قبلاً در زندگی یک نفر بوده که باید پرده از آن برداشته شود .

در ادامه بخوانید

نکته هایی در رابطه با  مراسم خواستگاری

 با چه کسانی نمیتوان ازدواج کرد ؟

ده نکته حقوقی در مورد مهریه 

معرفی راه های پس انداز

معرفی راه های پس انداز

یک انتخاب جذاب برای خرج پول و انگیزه لازم برای پس انداز کردن را در اختیار کودک بگذارید.

در حال حاضر پس انداز در هر قشری، معنی ویژه ای دارد. بعضی از پدران و مادران ما خرید ملک را پس انداز می دانند و برخی خرید طلا. عده ای نیز بانک و سپرده های بانکی را بهترین و کم ریسک ترین راه می دانند.

بهترین آموزش و بهتر بگوییم، آغاز پس انداز تهیه قلک است.

اینکه کودک درک کند که ذره ذره باید پس انداز کند؛ ولو آنکه یک سکه باشد. اینکه این پول می تواند پول توجیبی باشد یا هدیه تولد، مهم نیست؛ اینکه بداند چرا پول خود را در قلک جمع می کند مهم است.

به فرزند خود بیاموزید که برای رسیدن به اهداف و خواسته هایش باید دوراندیشانه اقدام کند و برای خواسته هایش اولویت بندی کند.

لذت این تجربه را بگذارید خود کودک درک کند و شما فقط راهنما باشید. به مرور فرزند خودرا به بانک ببرید و در حضور خودش حساب بانکی به نام فرزند خود باز کنید و هراز چند گاهی مبلغ حساب بانکی را افزایش دهید.

به او اجازه دهید خودش برای حساب بانکی خود تصمیم بگیرد.

به آنها نشان دهید که پول موجود در حساب آنها با گذشت زمان با سود قابل توجهی روبرو خواهد شد. وقتی فرزند شما با ارزش و معنای آنچه که به دست آورده است روبرو می شود به ارزش پس انداز کردن پی خواهد برد.

اجازه دهید حس استقلال طلبی و انتخاب صحیح را بیاموزد و از کودکی فرق بین خواسته و نیاز را متوجه شود.

با توجه به درک کودک می توان از ۸ سالگی او را با انواع کارت های اعتباری و نحوه استفاده از آنها آشنا کرد. کارت های بانکی بخشی از زندگی انسان امروزی شده اند و به همین خاطر فرزند شما دیر یا زود نحوه استفاده از آنها را می آموزد.

 بعد از مدتی کوتاه مشاهده خواهید کردکه فرزند شما چگونه از روش های ساده بانکی الکترونیکی آگاه شده و آن را به شما آموزش می دهد...

در ادامه بخوانید

۶ راز نوشتن رزومه عالی

۱۵عبارت منفی که هرگز نباید به خودتان بگویید

هورمون استرس